Λυτρωτικά. Καλοκαιρινά. Ερωτικά μεσημέρια. Αλμυρά. Με ψιθύρους.
Ξαπλωμένοι εκεί, σε μια αργοπορημένη σιέστα. Μοιραζόμαστε αυτά που δεν βλέπουν τα μάτια τα ξένα. Μια σταλιά είναι ο πλανήτης αυτός και χωράει μόνο εσένα και μένα. Το κρεβάτι, σχεδία που μας ταξιδεύει σε απέραντες θάλασσες. Τα όνειρα μπερδεύονται. Σε κάτι τέτοια μεσημέρια σε αγαπώ πιο πολύ. Σε κατι τέτοια μεσημέρια φοβάμαι μη σε χάσω.
Μπορεί να ξυπνήσουμε κάτω από ένα ξάστερο ουρανό, μπορεί να προλάβουμε και το ηλιοβασίλεμα.
Σε αυτό το μπορεί χωρίς το πρέπει, είναι όλη η γλύκα τους.
Ιερά, καλοκαιρινά μεσημέρια.
4 σχόλια:
Ερωτευμένες, μεθυσμένες λέξεις πάθους, έλξης κι αγάπης, αυτό το λένε Ζωή !!! Να τη ζείτε όσο πιο γλυκά κι αλμυρά μπορείτε παιδιά !!!!!!!!!!!!!!
Φιλιά :)
Φίλη μου, έχεις μία πρόσκληση από μένα http://followkoko.blogspot.gr/, χωρίς καμία υποχρέωση να τη δεχτείς. Είναι ένα όμορφο νέο και διακριτικό παιχνίδι!
Φιλιά πολλά και καλό σου απόγευμα!!!
έχεις αργήσει να ξαναγράψεις και σε περιμένω.
Το καλοκαίρι άλλωστε είναι μία όμορφη εποχή για στοχασμούς και συγγραφές
Δημοσίευση σχολίου